Νέα δεδομένα για εξαγορά καταπατημένων ακινήτων του Δημοσίου από ιδιώτες φέρνει με νομοσχέδιο που παρουσίασε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Για να διευκολύνει τις διαδικασίες καθιστά ελαστικότερα τα κριτήρια εξαγοράς και ελκυστικότερο το τίμημα για όσους αποδεχθούν τη ρύθμιση αντί να προσφύγουν στα δικαστήρια. Ωστόσο θέτει σαν νέα προϋπόθεση, ο ιδιώτης που διεκδικεί το ακίνητο, να το δήλωνε τουλάχιστον για 5 χρόνια στο Ε9, πληρώνοντας και τον ανάλογο ΕΝΦΙΑ, θεωρώντας εαυτόν ως ιδιοκτήτη.
Με τις νέες ρυθμίσεις που τίθενται σε δημόσια διαβούλευση πριν πάρουν το χρόνο για τη Βουλή:
1. Καταργούνται δύο εμπόδια ένταξης στη ρύθμιση εξαγοράς καταπατημένων:
- δεν θα απαιτείται πλέον να υπάρχει κτίσμα εντός του γηπέδου (οικοπέδου ή αγροτεμαχίου) πριν την υποβολή της αίτησης για εξαγορά του ακινήτου. Το υφιστάμενο πλαίσιο προβλέπει ότι θα πρέπει να υπάρχει κτίσμα, το οποίο να έχει ανεγερθεί το αργότερο έως την 31η.12.1991 σε περίπτωση 30ετούς κατοχής ή το αργότερο έως την 31η.12.1981 σε περίπτωση 40ετούς κατοχής. Πλέον δικαίωμα εξαγοράς θα έχουν ακόμα και… χωράφια την ύπαρξη κτίσματος σε αυτά.
- δεν θα απαιτείται, συνακόλουθα, πλέον η προσκόμιση αεροφωτογραφιών ως αποδεικτικού μέσου, αφού δεν θα εξετάζεται η ύπαρξη ή μη κτίσματος στο ακίνητο.
2. Νέες δικλείδες – εμπόδια για ένταξη στη ρύθμιση:
- τίθεται το Ε9 ως τεκμήριο ύπαρξης ιδιοκτησιακού δικαιώματος επί του ακινήτου. Προστίθεται ως απαραίτητη προϋπόθεση, ότι για να προβεί σε άσκηση του δικαιώματος εξαγοράς του ακινήτου κάποιος ενδιαφερόμενος, απαιτείται να το έχει περιλάβει στο έντυπο Ε9 για τα πέντε τελευταία χρόνια τουλάχιστον πριν την αίτηση, προκειμένου να είναι σαφές ότι οι αιτούντες θεωρούσαν πως το ακίνητο είναι δικό τους.
Αυτό σημαίνει πιθανότατα ότι δεν αρκεί να προβεί ετεροχρονισμένα σε εκ των υστέρων τροποποιητική δήλωση για τα προηγούμενα χρόνια, εφόσον αποτελεί ένδειξη αν θεωρούσε τον εαυτό του ιδιοκτήτη ή αποξενωμένο από το συγκεκριμένο ακίνητο. Δημιουργεί προβληματισμό όμως κατά πόσον πολλοί συνέχιζαν να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ για ένα ακίνητο που, με βάση τους υφιστάμενους νόμους, το ελληνικό δημόσιο θεωρούσε πως ανήκει στη δική του ιδιοκτησία.
